Er dette skigarden Sul?
Sommern går mot høst. Aktivitetstilbudan i kultur og industrikommunen Verdaln e som størst, og vi har fantastisk mang tilbud som vi kan delta på. Og det e positivt ja. Opp og hopp tu gostoln, delta, eller kanskje finn på nå nytt tilbud sjøl.
Det e itj sekkert at det som bestandig har virri, e det beste tilbudet fer bestandig. Det e lov å prøv å tænk nytt å.
Æ har viksi opp på flate Ørmeln på 70-80 talet. Det va kanskje ikke så my aktiviteta og tilbud som va tilrettelagt, men det va utrolig my som ein kuinn finn på sjøl. Sjå mulighetan og test det ut, kainn vær stikkord.
Skikarieren min starta vel da, nedpå blokkan på Ørmelen ved E6-brua over elva. E6'n e bygd opp litt der, så det vart eit utrolig høgt uinnarenn fer ein hoppbakke. Det va nok ein høgdeforskjell på minst fire meter. Vi klatra opp deinn bakken og sætt utfer ned mot hoppkainten. Træft hoppet, og da va det berre å sats ja, fer to meter nedafer hoppet va det ei kil, med åpent vatn, vess det va flo. Så med jetski på fotan, flaug vi laaangt, og landa rett inni urskogen med Tindved. Og di piggan, dæm kjent du. Men det va egne valg; langt og ondt, eller kort og bløyt. Eller sitti heim og itj gjørrå nån ting.
Det fantes eit ainna alternativ te deinn litt fer store hoppbakken, og det va «Dongen». Det va ein menneskeskapt massiv jordhaug på skolens område. Med kuldegrader og is der, så ha deinn eit uinnareinn, mykji vær ein di værste utforbakkan i mellomeuropa. Hælsefarlig og dermed gjømt bort øverst i eit hjørne på skolens eiendom. Høgdeforskjell der, mellom høgste og lavete punkt; ja minst tre meter. Men, du fikk fantastisk fart nedover, og klart sekkert å sving minst to gång fram og tebake før ein va ned på flata. Med hjertet i halsen, blodpumpa på fullt gir, og sjeleglad fer å ha overlevd nedfarten.
Etter kvart som æ har viksi te, så har æ finni ut at Verdaln består tå meir ein Ørmeln. Mang trivele områda med sine særpræg og fordela. Tesammen e dæm aill Verdaln. Ein kommune, der ein prøve å finn mulighetan i forhold te det ein hi fått utlevert her i livet, og di endringan som skjer.
Mang forskjelige områda
va det æ nævnt ja, fer eksempel Steksta og slaget oppi der. Når æ sei oppi, så e det fer at høgdemessig så ligg vel steksta høgt over di største haugan på Ørmelen. Det va mang slag på Ørmeln uinner oppveksten min, men kanskje itj så mang som va så stor som det oppi steksta, fer nån år sida. Slaget oppi Steksta kjøres forresten i reprise kvart år i amfiet. Samme gjængen vinn kvart år. Bondehæren e størst og vinn, men hainn Olav bli hellig og tek igjæn etterpå. I amfiet under Olsok, spring Olavs Hær fram og tebake, opp og ned i Amfiet. Der e det mang tøffe menn og kvinner, eller kvinner og menn som ein sekkert må sei i likestillingens navn i dag. Æ ønska å bli hærmann når æ va minner. Æ følt at æ var født te ein sånn rolle, med etternavnet Hermann, men det vart nu ailler sånn. Kampan foregikk på Mela, og avstand te Steksta vart fer stor.
Men nu ser æ imidlertid ein stor mulighet. Mine gamle skiferdigheta fra tidenes morgen i de bratte bakker og stup, på flate Ørmelen, para sammen med det brennanes ønsket om å bli hærmann. Vi kjøre i hop skileik og amfispel. I Verdals kreative ånd så kainn vi lag eit spel med kongen på rattkjølke og soldata på slalåmski nedover eit graskledd amfi. Hei hei og hå, er dette skigarden Sul? ropes det, mens soldatan svinge sæ grasiøst nedover bakken og hoppe over deinn torvtakdekka tømmerkoia. Det bli fækta og slissi med skistavan. Torgeir Flekk iført skøyta fra isdans, i grasiøse bevegelsa bortover, mens Gudrid deltar i skiskyting. Det e berre fantasien som sætt grensa.
Tænk kreativt, og ta eit valg, fer det e muligheta i Verdaln.
Jan Erik Hermann